Ayça Erturan Yeliz karakterine seslendiği mesajında şunları söyledi:
Bugün sana veda ediyoruz canım Yeliz.... Seninle tanıştığım günü hatırlıyorum... Pembe işçi önlüğüyle yangın merdiveninde ruj sürüp deodorant sıkan o konfeksiyoncu kızı... Saçlarının sarısını, paran olduğunda bile değiştirmeyi akıl edemediğin çantanı, çorabının üstüne giydiğin çiçekli terliğini, diz yapmış pijamanı... Dostluğunu, aklına ilk gelenin dilinden dökülüvermesini, içtenliğini, bazı bazı patavatsızlığını, Şirin’e haddini bildirmek için hapse girişini... Kısacık ömründe, kendi ayakların üzerinde durmak yerine bir erkeğe sırtını dayamanın doğru olduğunu savunurken, aslında kendinden başka kimsenin seni dik tutamayacağını öğrendin. Dost oldun, sırdaş oldun, sır tuttun diye pişman oldun, hak aradığın da oldu, hakkını yedirdiğin de... Gün geldi güvendiğin adam tarafından sokağa konuldun, yeri geldi dostlarının evinde yuva kurdun... Çocuklarına doyamadın, onlara bir gelecek bırakamadın... Oğlunun askerliğini, kızının mezuniyetini göremedin... Bahar’ın doya doya mutlu olduğunu, Enver ve Hatice’nin ayaklarını uzatıp ‘bir oh’ çektiklerini, Ceyda’nın evladına kavuştuğunu göremedin... Kıydılar canına... Ülkemizde yitip giden nice kadın gibi... Seni tanımak, içimde yaşatmak güzeldi. Benim ruhuma üflenen kadınlarda, buruk ama naif bir yerin var Yelloz’ um... Hoş çakal gülüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder